Classified Item
Bungie has the ability to expose information in the API that, for whatever reason, is not yet ready to be seen. We call these items "classified".
Sometimes classified items eventually are revealed to be real, in-game items. However, they are usually just junk data that made it into the API that isn't intended to be seen.
We include these items in the database solely to provide a complete view of what is in the API files. You should not take the presence of this item as a guarantee of something coming in a future update or attempt to analyze its presence too deeply. Doing so likely will only lead to disappointment.
This item is categorized as classified because:
- It was marked as a dummy item in the API files.
Lore
Rozdział 22
Pamiątek w warsztacie Amandy było wiele. Zbyt wiele, by Zavala był w stanie je zliczyć. Odsunął je na bok, oceniając szkody wyrządzone przez galopadę Pułkownika przez Wieżę nieco wcześniej tego dnia.
– Tyle pierza – zdumiewał się. Ściągnął brezent okrywający rzeczy Amandy, aby sprzątnąć rozrzucone pod nim połamane świece. Ze stołu roboczego spadł pojemnik ze śrubkami i nakrętkami. Zavala westchnął, gdy przedmioty posypały się ze stołu, a potem próbował naprędce je łapać, zanim się odtoczą. Postanowił umieścić je w szufladzie, a gdy to robił, jego palce otarły się o kawałek złożonego papieru. Rozwinął go.
Kolorowy rysunek. Nie przedstawiał statków ani przygód. Był na nim wielki, niebieski Tytan i uśmiechnięta mała dziewczynka.
Łzy wezbrały w jego oczach. Przycisnął rysunek mocno do siebie.
– Nie możesz spać? – zapytał cichy głos.
Zavala podniósł wzrok i zobaczył stojącego przed sobą Wronę. – Mógłbym chyba zapytać ciebie o to samo – odparł Zavala.
– Potrzebujesz towarzystwa?
Zavala skinął głową i ostrożnie włożył rysunek do kieszeni. Rozejrzał się po odkrytym warsztacie. Spojrzał na w połowie pełny kubek kawy. Pojedynczą rękawicę spawalniczą. Elektroniczne notesy i schematy, szmaty do wycierania smaru i narzędzia.
– Zawsze wiedziałem, że kiedyś będę musiał się zmierzyć z tym… zadaniem. Cóż, ta noc wydaje się właściwa – powiedział Zavala. Z czułością podniósł klucz nastawny. – Muszę znaleźć dobry dom dla jej narzędzi. U kogoś, kto naprawdę je doceni.
Wrona uśmiechnął się nieznacznie. – Myślę, że znam kogoś takiego.
