Related Collectible
Lore
Obudowa z Fundamentu
Ostatnia Gwiazda Północy.
Zbierzcie się, maluchy. Nie, na kolację nie będzie jedzenia z automatu, żadnych klusek. Dziś coś specjalnego: chleb kukurydziany z flakami wieprzowymi. To historia na talerzu. Nie patrzcie tak na mnie, zanim nie spróbujecie. Skoro świat znowu zmierza do końca, pora, żebyście zjadły posiłek z przeszłości naszej rodziny i posłuchały o niej. O tym jak klan Rigbych przetrwał ostatnim razem, gdy świat ogarnął mrok.
Wiecie, nasza rodzina nie zawsze zamieszkiwała na skraju Miasta. Dawno temu przybyliśmy z miejsca, które było stare i mokre, gorętsze od ogni Zatraty – jak mówiła babka waszej Babuni, a wcześniej jej dziadek. Było to też miejsce, gdzie włóczył się Diabeł, spełniając najskrytsze pragnienia ludzi.
Wiem, że to ostatnie jest prawdą, ponieważ wasz przodek – zwał się Sean Rigby – pewnego razu o północy przyszedł na rozstaje dróg, pijany i kompletnie upokorzony. I wtedy… zobaczył ją. Stała tam, sprawdzając godzinę i wyglądała tak, jakby zupełnie nie przejmowała się ukropem sierpnia. Była wysoka jak topola w rozkwicie, a usta rozciągał jej uśmiech nie znajdujący odbicia w oczach. Niektórzy powiadają, że Diabeł to mężczyzna ze spiczastą bródką. Inni mówią, że to przerażająca bestia z pazurami i ogonem. Ale Sean? Od razu poznał się na rzeczy. Diabeł był tą kobietą.
Pochyliła się nad nim, wbijając spojrzenie w jego niesforną duszę. Jej głos był słodki jak miód, gdy powiedziała: – Znam cię, Seanie Rigby. Widziałam, jak wyciskasz z siebie pot i łzy, harując na skrawku ziemi, której nawet nie możesz uczciwie nazwać swoją. Widziałam, jak twoja rodzina walczy o ocalenie nazwiska, które jest dla ciebie ważniejsze od złota. Nadchodzi czas rozliczenia, Seanie Rigby. Rozliczenia, które zmiecie wszystkie ziemie i wszystkie nazwiska – niskie i wysokie – z powierzchni tej Ziemi. Jedynie ja mogę zapewnić ci sposób na ocalenie tej jednej rzeczy, którą tak sobie cenisz, jeśli twoja rodzina zaciągnie u mnie… dług.
Stary Sean już i tak był grzesznikiem, a człek, nawet jeśli nie ma prawie nic, będzie walczył o zachowanie tej odrobiny, którą wciąż posiada. Pomyślał sobie, że lepiej być żywym na łasce Diabła niż martwym, więc uścisnął jej dłoń. Diablica otworzyła swe oczy – jedno, drugie, trzecie – i wskazała mu ostatnią gwiazdę na niebie, daleko na południu. Powiedziała: – To twoja gwiazda, Seanie Rigby. Podążaj za nią każdej nocy, gdy jest ostatnią gwiazdą wiszącą nisko na niebie, i śpiewaj do niej. Śpiewaj „Al Eck Ruk Nam, Shu Nam Eck Ur”, aż wezwiesz ją na Ziemię. Uczyń to, a twoja rodzina przetrwa.
Rodzina Rigbych zrobiła, jak im powiedziano, i powędrowali na południe. Każdej nocy śpiewali i każdej nocy ich gwiazda wisiała coraz niżej i niżej. A gdy w końcu spadła, byli już bezpieczni pod Wędrowcem.
A teraz, dzieci, dam wam to samo straszne ostrzeżenie, które kiedyś dostałam: Diablica jeszcze nie wróciła, by odebrać swoje… ani do Seana, ani do żadnego Rigby'ego, który żył po nim. Ale dług to dług. Dlatego zapamiętajcie tę piosenkę, dzieci… i trzymajcie się z daleka od rozstajów dróg po zachodzie słońca.
