Classified Item
Bungie has the ability to expose information in the API that, for whatever reason, is not yet ready to be seen. We call these items "classified".
Sometimes classified items eventually are revealed to be real, in-game items. However, they are usually just junk data that made it into the API that isn't intended to be seen.
We include these items in the database solely to provide a complete view of what is in the API files. You should not take the presence of this item as a guarantee of something coming in a future update or attempt to analyze its presence too deeply. Doing so likely will only lead to disappointment.
This item is categorized as classified because:
- It was marked as a dummy item in the API files.
Lore
Hełm rezonującej furii
Ur tęskni za ukojeniem. Szuka go w głodzie.
– Jam jest Xita, troskliwy czerw. A oto Yul i Eir, i Xol, i Ur, i Akka. Cnotliwe czerwie. Spójrz na nas, a poznasz, że jesteśmy bogami. Ty nim nie jesteś. Ty jesteś nieistotny. To nie jest twoje…
– Hm…? Miejsce? Powołanie? Przeznaczenie?
– Znieważasz…
– W Głębi nie ma żadnych uprzejmości. Jedynie psujące się skorupy przerośniętych pasożytów, które piętrzą się przede mną. Uważacie mnie za głupca, wierząc, że jak wszyscy inni zostałem zmanipulowany waszymi psychicznymi machinacjami. Ale ja się nie dam kontrolować, albowiem ja jestem gniewem.
[Nie chciał nas wysłuchać. Wiedział o naszym głodzie. Porzuceniu. Uwięzieniu. Nasze słabości zostały obnażone, a on, nie tracąc czasu, rozbił je żebrem, które wydarł z okrutnego Lewiatana].
– Pożądacie życia. Mój Świadek pożąda waszej mocy. W gwiazdach zapisana jest wymiana: wasza niewola za ich życie – powiedział, unosząc żebro i wskazując nim moje dzieci.
– Ich potęga wymaga strawy. Bez niej twój Świadek nie mamy żadnej mocy.
– Powierzchnia tej obrzydliwej skały wypełniona będzie ich strawą. Prymitywne bestie zyskają wkrótce nowy cel – dawanie nowego życia waszemu rodowi. Ja, uczynny Rhulk, dopilnuję, aby wasze dzieci przeżyły. A w zamian wy wesprzecie słuszną sprawę.
[Zdominowani. Pewnego dnia śmierć stanie się naszą nagrodą. Lecz i tak będziemy musieli odegrać naszą rolę].
– No dalej – warknął, wyciągając trzymane żebro. – Strawa przybyła.
[Chwyciłem żebro, a on popłynął w górę, ciągnąc mnie za sobą. Wznosiliśmy się, oddalaliśmy od naszej Głębi. Zabierał mnie od moich dzieci. W górę i w górę, z dala od jednego więzienia i coraz bliżej kolejnego…].
