Related Collectible
Lore
Obudowa zauroczenia
Dla Duchów, które rzucają na ciebie urok.
Rycerz wyszarpnął swój tasak z czaszki powalonej czarnoksiężnicy. Ciało jego przeciwniczki drgało spazmatycznie i skwierczało od gasnącej energii elektrycznej. Uniósł ostrze nad głową, salutując posągowi Królowej-Wiedźmy, który wznosił się nad nimi.
– Istnienie jest bezwartościowe – zaintonował rycerz. – To, co nie potrafi obronić siebie, musi umrzeć. Oto jedyny prawdziwy kształt. Aiat.
Salut rycerza pozostał bez odpowiedzi, tak jak się tego spodziewał. Niewielka kamienna komnata pogrążyła się w ciszy. Tak było, odkąd pamiętał.
Kruchy nosiciel Światła zmaterializował się w powietrzu nad czarnoksiężnicą. Rycerz stłumił w sobie pragnienie, by po niego sięgnąć i go zmiażdżyć. To pohamowanie to był jedyny rozkaz Królowej.
* * *
Czarnoksiężnica wrzasnęła wściekle, gdy wbrew jej woli znowu obudzono w niej świadomość. Otworzyła oczy przepełnione furią.
Jej przeciwnik ostrożnie przykucnął. Jego tasak wciąż dymił od ognia duchowego. Czarnoksiężnica poleciała w górę, skupiając swoje Światło w trzaskające ładunki elektryczne. Rzuciła nimi w rycerza, który wzniósł barykadę, aby zatrzymać uderzenie.
W chwili stawiania osłony rycerz stracił czarnoksiężnicę z oczu. Gdy ją opuścił, odkrył u swych stóp kulę pulsującej energii elektrycznej. Kula eksplodowała, paląc ciało ukryte pod jego chitynowym pancerzem na czarny węgiel.
Czarnoksiężnica unosiła się nad rycerzem. Jego spopielone ciało wypełniło komnatę gryzącym dymem.
Uniosła swą szponiastą dłoń w kierunku milczącego posągu. – Istnienie jest bezwartościowe – zaintonowała. – To, co nie potrafi obronić siebie, musi umrzeć. Oto jedyny prawdziwy kształt. Aiat!
