Super
Aspects
Fragments
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
-
1
Lore
Wartownik
„Jestem murem, o który rozbija się Ciemność… Jestem murem, o który rozbija się Ciemność… Jestem murem, o który rozbija się Ciemność…”
Powtarzam te słowa pośród gruzów. Dymiących stosów, spopielonej ziemi, wojowników i ich łupów. To jest zwycięstwo. To jest moment, w którym wszystko powinno wrócić do normy. Ale jedyne, co czuję, to pustka.
Nikt nie podejrzewa, że Tytani medytują, ale czy można zrobić coś lepszego, gdy nastaje cisza po bitwie? Wszystko, czym jestem, rwie się do walki. Ale gdy walka się kończy, przestrzeń wokół mnie się zapada. Dawniej tkwiłem w agonii bezczynności targany pragnieniem, by coś zrobić. Cokolwiek. Tylko po to, by patrzeć, jak sypią się skry. Teraz… medytuję.
Z czasem nauczyłem się wprawiać wrogów w ten sam stan niepokoju. Gdy nie jesteśmy na to gotowi, ciężar naszego własnego braku znaczenia na tle bezmiaru kosmosu może złamać ducha.
Stale muszę się mierzyć z tą ciszą po zgiełku chwały. W tych chwilach ciszy najmocniej odczuwam naturę Próżni. Zdaje mi się nawet, że zaczynam wyczekiwać tych momentów.
