Related Collectible
Lore
Rękawice Siódmego Serafina
Już niedaleko.
Rozdział 3: Dla przyjaciela
W trakcie podróży w tak okropną pogodę Woronin znalazł schronienie pod wykorzenionymi drzewami i zniszczonymi pojazdami. Nie mógł uwierzyć, że nadal żyje – świadek końca świata.
Burza wokół stacji szalała, napierając na konstrukcję. Cywilom nakazano udać się do kapsuł SMILE, kiedy nagle piorun trafił w pobliski zbiornik paliwa. Ogień eksplozji dotarł do grupy, a kiedy Woronin odwrócił odruchowo głowę od koszmarnego widoku i gorąca, ujrzał ją. Jakieś 250 metrów od stacji. Morozowa leżała osmalona pośród gruzów i popiołu, a jej ubranie dymiło.
Woronin włączył sensorium, jednak pola elektromagnetyczne w powietrzu sprawiły, że było ono bezużyteczne. Nie wiedział, czy Morozowa wciąż żyje ani czy jest w stanie ją uratować. Mimo że przewyższała go stopniem, nigdy nie traktowała go z góry i była dla niego wsparciem, kiedy posypało się jego małżeństwo…
– Wszyscy i tak zginiemy – pomyślał i rzucił się jej na pomoc, nie zważając na wszechobecne błyskawice i wiatr.
Szybko dotarł na miejsce. Zdjął rękawice i starł popiół oraz krew z jej twarzy, gdy burza przybierała na sile.
Zdążył już się pogodzić ze swą śmiertelnością, choć miał ledwie 82 lata na karku, kiedy nagle wszystko wokół ucichło. Wyładowania ustały, a powietrze zamarło. Oczy cywilów na stacji wbite były w niebo, chociaż Woronin wpatrywał się w Morozową. Z trudem, ale jednak oddychała. Gdy otworzyła oczy, ich spojrzenia się spotkały. Na jej ustach zagościł delikatny uśmiech, lecz po chwili skierowała wzrok w górę, a na jej twarzy odbił się zachwyt.
Woronin obrócił się i dostrzegł oblicze samego Boga.
