Stats
| Obrona | 0 |
Lore
Peleryna pierwszego wejścia
Nie ma nic wspanialszego niż poczucie osiągnięcia czegoś, czego jeszcze nikt nie dokonał.
Światło zapomina, Ciemność pamięta.
Mara Sov zgrzytała zębami, stabilizując OKOP i używając swojej mocy do podtrzymania portalu na tyle długo, aby Strażnik, Ikora i naczelnik Zavala zdążyli przez niego przejść.
Mara przeniosła swoją uwagę na znajdujący się obok niej ekran, oglądając transmisję na żywo ukazującą pierwsze kroki Strażnika w Bladym sercu.
I nagle… przypomniała sobie, jakie to uczucie być pierwszą.
Pamiętała nieskończoną pustkę, skrzące protony, zimną skałę przy plecach i wrażenie, że płynie wiecznie w górę. Pokrytą platyną glinę lodowcową, las rozrastający się na wszystkie strony niczym grzybnia, kotliny mieszczące krystalicznie czyste jeziora. Pamiętała świat młody i stary zarazem, gdzie wszelkie życie było równe, pozbawione sensu i ważne. Przypomniała sobie, jak tworzyła to wspomnienie, to miejsce, wybudzała je z kotła własnej wyobraźni i zamieniała w materię. Wymówiła nazwę tego miejsca: Odnoga.
Mara już nigdy nie ujrzy tego świata, lecz na ziarnistym nagraniu wideo przed nią był jego sobowtór. To nie był dom, ale coś zbliżonego do niego.
Obraz zniknął.
Rozległ się ryk. Przed OKOP-em mignęła fioletowa smuga. Nagle wszystko ucichło i z portalu wyleciał statek. Portal nie zamknął się za nim – Świadek musiał odpuścić.
Mara wstrzymała na chwilę oddech. Drżały jej ręce. Nie widziała Wrony. Nie odezwał się też przez komunikator. Nic nie wskazywało, że żyje, oprócz przeczucia w głębi serca. Spojrzała ponownie na Wędrowca i Blade serce w jego wnętrzu.
Mara Sov jeszcze raz pomyślała o domu.
