Exotic Perks
Dar pewności
Stats
| Obrona | 0 |
Curated Roll
Lore
Dar przekonywania
„Perfekcja jest przeceniana”. – Ikora Rey
W OKOP-ie słychać tylko szum pobliskich robotów wartowniczych monitorujących systemy. Tablet w dłoniach Ikory wydaje dźwięk, gdy ta dotyka jego ekranu, wyświetlając szereg prognoz. Ikora przeszukuje informacje na temat odłamu słonecznego – modele, słabe punkty, wyniki badań nad radiolariami, nawet analizy dotyczące zwyczajów i typów Ukrytych.
Sunie palcem po ekranie, znajdując nagranie ukazujące oddział goblinów niszczonych przez Strażników. Walka nie trwa długo – po kilku strzałach gobliny obracają się w kałużę radiolarii, po czym nagranie się kończy. Uwagę Ikory przykuwa ciemne oko zniszczonego Weksa. Popada w takie zamyślenie, że ledwie słyszy, jak ktoś wchodzi do pomieszczenia. Odwraca głowę.
– Mithraxie – Ikora pozdrawia go niewielkim skinieniem głowy.
– Ikora – ten odpowiada, odwzajemniając powitanie. – Czy twoje badania okazały się owocne?
– Niestety nie – odpowiada. Patrzy na ekran i wzdycha. – Spędziłam długie godziny na badaniu frakcji, które z największym prawdopodobieństwem wspierają Świadka, ale wszystkie wyglądają na zwykłą… dywersję. Jakby były mięsem armatnim dla osiągnięcia ostatecznego celu.
Mithrax mruczy potakująco, zwracając uwagę na Goblina Weksów, któremu Ikora wcześniej się przyglądała.
– Dlaczego odłam słoneczny miałby ryzykować, walcząc o coś takiego jak Ostateczny kształt? – pyta kobieta.
– Może… po prostu ma wiarę.
– Wiarę? – Ikora fuka mimowolnie, wydając dźwięk przypominający lekko sardoniczny śmiech. – Wiemy, że odłam słoneczny stanowi anomalię wśród Weksów, ale czy oni w ogóle są do tego zdolni?
– Co innego może skłonić kogoś, aby poświęcić swoje życie i śmierć sprawie, jeśli nie wiara? – ton Mithraxa przepełnia samopoznanie i zrozumienie. – Marzenie o lepszej przyszłości.
Ikora milczy. Znów spogląda na oko goblina.
– Wybrali swoją ścieżkę do celu, który nada im sens istnienia. Podobnie jak my – wyjaśnia Mithrax, wskazując ekran. – Może odłam słoneczny sądzi, że w ten sposób osiągnie doskonałość.
Ikora podnosi głowę, rozważając jego słowa. Jego sugestia ma sens i taki rodzaj wiary mogliby przyjąć Weksowie – dążenie do całkowitej perfekcji. Na tę myśl wzbiera w niej naturalne uczucie buntu. Znała ukryte oczekiwania zawarte w słowach takich jak „doskonałość” i „wiara”. Ideały, które kierowały nią przez większą część jej życia, gdy w pogoni za nimi przekształcała się w niezliczone wersje samej siebie.
Ikora przesuwa palcem po tablecie. Nagranie znika, a w jego miejscu pojawia się nowa grupa nieprzyjaciół.
– Nigdy nie jest za późno, aby zmienić swoją wiarę – mówi.
