Related Collectible
Lore
Kaptur wierności dziedzictwu
„Sylvie to zakała tej rodziny, zwracała mojego syna przeciwko mnie, gdy tylko miała okazję. Do jego śmierci też się przyczyniła”. – Clovis Bray I
SYLVIE
Twoja matka krzyczy z przerażenia.
– No! Il torture ma fille aussi? Elsie, powiedz, że to nie ty! Powiedz! Powiedz, że nie zamknął cię w tym chodzącym lazaretto na śmierć!
– Mamo. Mamo, proszę. Je vais bien; je ne suis pas comme mon père, inshallah! – mówisz, ale ona ci nie wierzy. Nie wiesz, co powiedzieć, ponieważ w twojej głowie jest ona jedynie ciepłym wspomnieniem. Szlocha, a ty czujesz w jej łzach aminoketony i kwasy aromatyczne. Na jej skórze błyszczą słone opioidy. Chcesz ukryć twarz, zakryć się przed jej wzrokiem. Za każdym razem, gdy na ciebie patrzy, płacze jeszcze mocniej.
W końcu się poddajesz i idziesz odpocząć na małe łóżko dla gości. Dom przypomina ci o twoim ojcu, który umarł w takim ciele, jak twoje. Sylvie naprawdę go kochała, jak twierdzą twoje siostry. A Clovis II naprawdę kochał ją. Nawet gdy była niewierna.
Sen wreszcie nadchodzi, ale nie przynosi ci ukojenia. Śnisz o morderstwie i gorącej krwi i marionetce zrobionej z noży. Pamiętasz, jak przebijałaś się przez wieżę cel więziennych, zabijając kolejnych więźniów, aby dostać się na szczyt.
Budzisz się z krzykiem, właściwie spadasz z łóżka, ale twoja mama jest przy tobie, by cię złapać.
– Spokojnie, spokojnie, w porządku. To tylko sen.
Przytulasz się do niej i teraz ty płaczesz. Nic jednak nie pojawia się w twoich oczach, gdy starasz się wytłumaczyć swój sen.
– W tych celach byli wszyscy, których znałam – łapiesz powietrze. – Ty, tata, Willa , Ana, Alton…– Och, mój skarbie – szepce twoja matka. – Oczywiście, że śniłaś, że nas zabijasz. Twój dziadek cię taką stworzył. A on zabija wszystko, czego się dotknie.
